بررسی فقهی موارد وجوب و رجحان دعا از نگاه فقه فریقین
نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 دکتری فقه تربیتی جامعة المصطفی العالمیة
2 دانشجوی دکتری فقه مقارن جامعة المصطفی العالمیة
چکیده
یکی از موضوعاتی که بشر همواره به آن اهتمام ویژه‌ای داشته و جزء تعالیم متعالی و انسان‌ساز اسلامی قرار گرفته است، دعا می‌باشد. گستردگی کاربست دعا موجب شده است که جایگاه ویژه‌ای در تربیت به خود اختصاص دهد. دعا روشی مهم و آسان برای تربیت است که می‌تواند اهداف تربیتی را محقق سازد. اهتمام آیات و روایات به دعا نشان می‌دهد که بهره‌گیری از این روش برای تربیت، مورد تأکید اسلام است. دعا علاوه بر جنبه خودسازی، دگرسازی نیز دارد. این تحقیق بر آن است که دیدگاه فریقین را در خصوص لزوم دعا به روش فقهی مورد بررسی قرار دهد. بر اساس ادله، دعا در برخی موارد واجب است؛ به‌گونه‌ای که جزء اصلی و لازم برخی از فرایضی همچون: صلوات، نماز یومیه، نماز میت و خطبه‌های نماز عیدین و جمعه قرار گرفته است.
کلیدواژه‌ها
)